หัวใจพันธนาการ

"เดี๋ยวก่อนสิครับ คุณอยากมาตรวจ..."
ประโยคหยุดกลางคันเพราะสายตากำลังไล่อ่านใบประวัติคนไข้ที่พยาบาลนำมาวางเอาไว้ให้
"ตรวจโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์?"
นั่นคือประโยคคำถามที่ถูกพุ่งเป้ามายังเธอ ญาดามีท่าทีอึกอัก ปั้นสีหน้าไม่ถูกเพราะเธอมาตรวจในสิ่งที่เขานั้นถามจริงๆ
"เชิญคุณนั่งก่อนครับ"
ถูกเชื้อเชิญแต่เธอยังคงนิ่ง น้ำเสียงเข้มจัดจึงถูกเปล่งออกมาอีกครั้ง
"คุณญาดา!"
คนถูกเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงดุกร้าว จำยอมนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม แต่เธอกลับเอาแต่ก้มหน้ามองมือตนเองที่หน้าตักเพราะเกิดอาการประหม่า อุตส่าห์ขอพรเสียดิบดีว่าไม่ให้เจอเขาอีก แต่สุดท้ายโชคชะตาก็เล่นตลกเข้าจนได้
"มีเพศสัมพันธ์ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ" คำถามแรกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับการจับจ้องไม่วางตา ญาดาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทำใจกล้าสู้สายตาเขา แค่แกล้งทำเป็นไม่รู้จักกันก็จบแล้วล่ะ
"เมื่ออา..."
"ขอข้อมูลจริงนะครับ"
ให้ตายเถอะ! เหมือนรู้ว่าเธอจะโกหก
"หนึ่งเดือนค่ะ"
"กับผม?"
หญิงสาวเบิกตาโตตกใจ ไม่นึกว่าเขาจะถามมันออกมาตรงๆ
"ถามอะไรแบบนี้คะ ฉันไม่ได้รู้จักกับคุณหมอสักหน่อย จะไป...เอ่อ..."
ปวินกัดฟันกรามข่มอารมณ์คุกรุ่นที่ปะทุเล็กๆ เทเขายังไม่พอ ทำเป็นจำกันไม่ได้อีก
"ผมว่าคุณอย่าห่วงเรื่องนี้เลยครับ ห่วงเรื่องตั้งครรภ์ดีกว่า"
"มะ หมายความว่ายังไงคะ ก็คุณป้องกันไม่ใช่เหรอ ฉันยังเห็นซอง..." คำพูดรัวๆหยุดชะงัก เมื่อเห็นคนตรงหน้ามีสีหน้าที่คล้ายขบขันเล็กน้อย
"ยอมรับแล้ว? ว่าคุณนอนกับผม"
"นี่คุณ!"